confused, congested, confest con con condom!!

matagal bago ako sumulat ulit dito..di ko alam kung bakit..siguro nagpapalipas lang ng oras o dahil malaki pa rin ang epekto ng pagbloblog ko sa aking nakaraang kasintahan(buti na lang hindi na siya nagbloblog[hula ko lng yan ahh]) pero oo..malaki nga epekto nun..sa halos 3buwan kong pahinga eh muntik muntik ko na makalimutan yung password ko buti na lang tungkol sa sarili ko yun at naalala ko pa..

Ala una otcho na pero di pa din ako makatulog, madameng mga bagay na tumatakbo nanaman sakin isipan. sa sobrang kalituhan nadadamay na mga taong nakapaligid sakin, sa katunayan mas mabilis na uminit ulo sa mga pangasar o kabobohan na nangyayari, biruin mo, pati yung sa potanginang sex scandal ni hayden kho na yan eh umiinit pa ulo ko,oh no no no.. im on the womans advocacy pero naiinis lang ako sa isang napakawalang kwentang senator na yun..na wula na inatupag kundi yung scandal na yun..wow ha..ok sana kung di siya babaero eh..eh kaso may mga chismis din tungkol sa kanya,anyway wala na ako pakialam dyan at tumataas na blood pressure ko..

Di ko maintindiahan sarili ko, kung anu ba mas mahalaga?sabi nga nung isang tao na kilala ko "di sapat na mahal mo lang ang tao o mahal ka lang din niya, di magtatagal yun!" simula nun nabanggit sakin to eh parang eto na ang naging haligi ko pagdating sa pagmamahal. pero ang alam ko magtatagal eh ang unconditional love o pagmamahal ng kadugo mo, kasi kahit oneway lang yun alam ng isat isa na mahal siya nung isa at walang hinihintay na kapalit..

oo basta hanggang ngayon di ko pa din alam..

balentino at balentina

at dahil puyat nanaman eh assual late din ang gising buti na lang umabot ako sa tanghalian,
pero nung mga bandang umaga pa lang eh naririnig ko ang tatay ko na may sinasabi sa aking butihing ina

tatay: "si billy nga pagsabihan mo na wag madalas umalis"
nanay"....
ako: nako naman..ngayon nga lang umalis eh(akala kasi, nung mga nakaraang araw eh gumagala ako, pero ang di niya alam, dahil sa sobrang butihing pamangkin ko eh binabantayan ko ang aking uncle sa hospital pero ang totoong rason eh bibigyan ako nun ng pera para sa pagbantay ko.wala eh dahilang tambay ng 11 mos.)

so ganun na nga ang nangyari subalit sa sobrang puyat ko dahil alas syete na din ako nakauwi eh di ko na pinansin(dahan dahan pang papasok ng kwarto kaninang paguwi ko).
ayun n nga, pagkagising ko diretso sa cr, napansin ko ang isang bokey ng plower sa upuan, dedma padin kasi di naman akin yun..
paglabas ko ng cr sabay tawag sakin ng aking ina na kakain n daw, edi umupo na ako sa lamesa, eh medyo tuliro pa, akalain kong menudo ulam so nagtaka ako kasi habang kinakain ko bat parang may twalya yung menudo..ayun one of the inventomenu na naman ng aking ina..(pero dahil mahal ko siya kahit lasang pork and beans na may twalya yun eh okey lang)

habang nasa kalagitnaan ng tanghalian biglang nagsalita nanay ko,tinanung sa kapatid ko kung kanino daw bulaklak at saan galing

nanay: bige kanino yang bulaklak?
bige: di sakin yan pinatago lang(sabay text sa kabilang kamay at subo sa kabilang kamay-walang manners)
ako: ...
nanay: ahhh
mamaya pa onti may babaeng nasa gate namen, kaibigan pala ng kapatid ko..ayun niyaya ng kapatid ko na mag tanghalian sa bahay..sa kakulitan ng nanay ko..interisado kung kanino galing yung bulaklak..
nanay: oh keng, sayo ba yung bulaklak?
keng: di po..sabay tingin sa kapatid ko.
bige: (tawa lang)
ako: ayus ahh..valentines gift may kahati..
nanay ko: buti pa si billy siya nireregaluhan..
ako: oh well,ganun talaga..
bige: oo nga..buksan na natin yung malaking chocolate mo..
ako: ayaw ko nga, yang bulaklak niyo oh, kaniinin niyo..sa susunod kasi chocolate o cake paregalo niyo..
ayun n nga di lang pala babae ang reregaluhan ng mga valentines gift..sana pati mga lalaki din..wahaha..unfair eh(ika nga ni kuletz)para sa nagregalo ng chocolate sakin..eh goodluck sayo!

at para sa lahat ng taken, still to be taken, taken for granted, assumed to be taken, needs to be taken, waiting to be taken, almost taken, never been taken, overtaken eh spread the love..
HAPPY VALENTINES!!

tunog ng buhay

napapansin ko, sa tuwing na stage ako ng depression eh isasaksak ko lang sa tenga ko ang headset sabay makikinig sa isang maiingay na musika, parati na lang routine yun, kahit pa ba sobrang sabog na ng utak ko sa kakaisip eh mas papasabugin pa ng mga kanta kong maiingay.
sabi nga nila "anu naman daw naiintindihan ko sa mga ganung lyrics eh puro mga sigawan lang yun" eh simple lang naman yung sagot eh.."pag gusto mo isang bagay, kahit panget pa sa ibang tao basta para sayo maganda eh talagang gugustuhin mo". para sakin panget ang RnB, ang mellow music, ang love song, pero para sa iba gusto nila yun..anu ba magagawa ko kung di tanggapin na lang diba, di ko naman sila pinapakain para sundin ako vise versa din para sakin..
naalala ko pa sinabi ng isa importanteng tao sakin na "ayan depressed ka nanaman, makinig ka na lang sa ipod mo" nakakatuwa lang isipin na ayaw niya ng mga ganung kanta pero gustong gusto niya na pinakikinggan ko to! ewan ko inuuto lang naman ako nun..di siguro.o baka oo..

katulad ngayon, halos nauubos oras ko sa pakikinig ng mga ibat ibang genre, trying to compare each lyrics and instrument, pero di ako tumatagal rock lang talaga eh, saan ka nakikita ng nagrereview eh may headset at sigawan pa yung kanta, pang lullaby eh heavy metal tas sabay pag dating sa heartaches sabay mellow and alternative atleast di emo..

para sa katulad ko, malaki natutulong ng pakikinig sa music, yun na lang pang bawi ko eh..di naman ako magaling kumanta oh sumayaw at least sa pakikinig meron ako,,di naman lahat ng tao talentado, kaya magmasid o makinig na lang..

overpass

naalala ko nung mga panahon na nagrereview pa ako dyan sa isang kilalang review center sa morayta eh madalas ako napapadaan tuwing umaga sa overpass sa kanto ng kfc at 711 kung saan sarit sari ang makikita sa iilang metro lalakaran.

nung una ako dumaan dun, at dahil first time ko sa lugar na yun ng ganung oras eh para akong musmos na bata na nagmamasid sa paligid. pag apak ko pa lang sa hagdaan eh napansin ko na agad ang isang badjao na may kalong na bata, habang naglalakad pataas sa overpass eh naisip ko na, akala ko dati mga alaga ng sindikato sila, saan ka nga naman kasi makakakita ng badjao na nanlilimos tas aabutan ka ng laminated na papel at may nakasulat na "badjao daw sila at galing sa gantong lugar tapos achuchuchu" tapos pag di mo binigyan eh kukulitin ka ng kalabit! at ang malupit pa dun, pag nakita pa ng isa pang badjao na binigyan mo ng limos o pagkain yung kasamahan nila na badjao eh lalong di ka natatantanan sa paghingi ng limos(only in the philippines lang yan)pero nagkamali ako, may badjao din pla na nagsasabi ng totoo, na yun lang talaga ang nakikita nilang paraan para mabuhay. ako kasi yung tao na nagbibigay ng limos o pagkain sa mas karapdapat bigyan, hindi yung dahil sila ay nadudumi, may kapansanan, iba ang lahi, babae, lalaki, bata o kahit anu pang category yan, oo! lahat sila hindi dapat pabayaan at kaawaan dahil di nila ginusto ang mabuhay sa ganun situasyon, pero kaya naman ng iba gawan ng paraan yan para mabuhay sila, na tipong sila na mismo ang kikilos para sakanila, at nakakalungkot lng din isipin na ang iba ay sa maling paraan ang gingawa nila para mabuhay..

habang patuloy sa pagaakyat sa overpass ay naaninag ko agad ang mga nakahilatang mga bata na pawang nasa evacutation center ang dating, kung saan kabikabila ang mga natutulog na tipong ikaw pa ata ang mahihiyang dumaan kasi baka magising sila, para sa katulad nila na di masyado pinapansin sa lipunan ay presko na ang ganung higaan, oo nga naman karton na pinagpatong patong lang at bubong ng overpass eh parang hotel accomodation na sa para kanila wala nga lang free buffet breakfast,na para sa ay sobrang hirap maghanap ng matutulugan para sa isang gabi at kung minsan eh agawan pa ng pwesto, swertihan lang talaga kung naitatak na nila ang pangalan nila sa kanikanilang teritoryo..

ng nasa kalagitnaan na ako ng overpass nakita ko ang mag-ina na handa ng kumain na di ko malaman kung pagkain man yon o kung anung bagay na kakain nila, di kinaya ng sikmura ko yun..kaya bumalik ako sa pinagakyatan ko at sabay diretso sa 711 nagmamadaling bumili ng kahit anung maisip na pagkain sa pagbabaka sakaling di nila makain ang nakita ko. hindi ako nagbibida bidahan o good samaritan pero nahihirapan ako huminga pag nakakakita ako ng mga ganung situasyon, minsan nga sa sobrang gusto kung tumulong pero wala akong maitulong eh napapailing na lang ako at unting unti mamumula ang mata ko pero hindi sa luha, madalas ko tinatanung ko sa sarili ko, kung bakit ba naman kasi may mga ganung pangyayari pa na hindi maiiwasan? at bakit may mga taong mas lalong nagpapahirap sa mga tulad nila at sila naman ay nagpapalobo lang ng sariling interest?

agad akong tumawid sa kabila pagkatapos iabot ang mumunting pagkain nabili ko, ni hindi ko na nga nilingon kung kakainin nila yun o hindi at pinangako ko sa sarili ko na hindi na ulit ako aakyat sa overpass yun, hindi dahil sa mapapagastos lng ako, kung hindi, dahil sa nasasaktan ako sa mga ganun pangyayari..

oo!!eto ang tulay na buhay ng mga tulad nila, minsan may dadaan na swerte at kadalasan ay wala, hindi masamang tumulong at hindi din ito kabayanihan lalong lalo na hindi ito pakitang tao, masarap lang talaga makarinig galing sa bibig nila ang salitang "maraming salamat po!" o kahit makita mo lang mga mata nila ang ngiti kahit pangsamantala lang..

one way, two way, many way!!

continues..



sa kabilang dako..

Aling Martha: tao po! tao po! tao po!

Mrs. Sweste: oh!ikaw pla yan martha!halika at pumasok ka..

Aling Martha: salamat po ginang Sweste..

sabay dali daling pumasok sa loob ng bahay si Aling Martha..excited na excited sa kikitain niya sa papagawa ni Mrs. Sweste sa kanya, naiisip isip niya na kahit papano eh makakabawi siya sa nawalang gulay na ginarapal nanaman ng alagad ni pink ranger..

Aling Martha: anu po papagawa niyo sakin Misis Sweste?

Mrs. Sweste: marame ako papagawa sayo, dahil yung kasambahay namen eh, pinayagan ko munang magbakasyon sa probinsya nila..

Aling Martha: maraming salamat po, malaki po matutulong sakin nito.(sabik na sabik na sagot)

Mrs. Sweste: pero sandali lang?ok lng ba sayo na aabutin ka ng gabi sa pagtratrabaho dito?

Aling Martha: opo..(ngunit alang alala kung anu kakain ng mga anak ko)

Mrs. Sweste: oh siya sige, umpisa mo na para matapos ka ng maaga..

Aling Martha: ocge po..Salamat po ulit..


====================================================================

Bigboss: Hoy Marco!! baka may balak ka sumali dyan sa mga nagrarally sa labas?

Marco: ho!ako?no no no!!di ko uubusin panahon at oras ko sa pagsisigaw diyan sa labas, kung wala din naman magagawa ang boses ko, bakit pa ako sisigaw sigaw at magiingay!

Bigboss: Buti naman! ikaw lng inaasahan ko dito sa opisina..at isa pa balak ng pamunuan na tanggalin lahat ang sinumang sumali sa rally rally kuno na yan!sakit lng sa ulo yang mga hampas lupa na yan!

Marco: ahh ehh..(walang maisagot..pero sa isip isip nia "tarantadong to!sa limang taon ko na pagtrtrabaho dito eh kahit salary increase di ko naranasan, porke kayo ang big boss ay nabubulsa niyo ang dapat ay amin, mga buwaya!mga ulol!"pero hindi nia masabi ng diretsuhan)

Bigboss: oh Marco! bat namumutla ka?cge na magtrabaho ka na diyan at may meeting pa ako sa sekretarya ko

Marco: ahh,,cge ho..pagbutihan niyo po ang meeting niyo meeting niyo..(babanatan mo lang nanaman yan eh..pabulong)

Bigboss: anu yun?

Marco: wala ho..sabi ko magsisimula na ako..

Bigboss: cge na..gawin mo n yang trabaho mo..

Sabay akbay sa sekretarya at hawak sa malabundok na pwetan at diretso sa tinted na opisina..

Marco: gagong yun!walang ginawa kundi makipagtalik sa sekretarya!

====================================================================
sa paguwi ni junjun sa bahay..

Junjun: oh jema oh!

Jema: bigay mo kay Jimpoy at kanina pa nagugutom pa yun..

Junjun: eh ikaw?

Jema: maliligo muna ako.

Junjun: kaw bahala..uubusin ko to!!haha..

Jema: wag ka nga pasaway!(sabay dabog ng pinto sa kanilang palikuran)

habang naliligo si jema eh naririnig niya parang may naghahalubog ng gamit nila sa bahay, na tila ay may hinahanap na kung anung bagay..

Jema: hoy Junjun! kung naghahanap ka ng pera diyan..malamang wala kang makikita!

Junjun:anung naghahanap..kumakain ako kahit tanung mo pa dito kay jimboy(sabay titig ng masama sa bunsong kapatid)

Jimboy: ate naghahanap nga siya!!!

Junjun: Gago ka ahh! kumain k na nga jan!(biglang tayo sa lamesa at diretso labas!)

Jimboy: kita mo ate tumakas kasi guilty

Jema: yaan mo na..wala naman makikitang pera yun sa apat na sulok ng bahay natin!kahit pa baliktarin niya to..hahaha..kumain ka na dyan..

====================================================================

habang abalang abala si Melai sa pagshoshoping..naisipan niyang surpresahin ang kanyang asawa, tutal na sa mall naman siya..naisipan na din niyang bumili ng mumunting pasalubong para mabawas bawasan naman ang init ng ulo ng kanyang asawa..
sinigurado na din ni Melai na nandun nga sa opisina ang kanyang asawa sabay kuha ng kanyang cellphone

ring ring ring...

Mark: hello!

Melai: where you at?

Mark: nasan ba ako sa tingin mo?

Melai: ahh ok..are you going home early?(medjo napikon na!)

Mark: hinde! magoovertime ako!

Melai: sayang naman..im going to cook something special for you..

Mark: wag na!!mapapanis lang yan(pero hindi alam na may balak pala pumunta ng kanyang asawa sa kanyang opisina)

Melai: ok(medjo napangiti pero kunot padin ang noo)

Mark: anything you will say?

Melai: ahh wala na..but....(sabay binabaan ulit sa kabilang linya)

Bwiset na yun..anu ba problema nun?parati na lang akong binabastos nun ahh!

====================================================================

pagsapit ng alas 5..

medjo napapagod na si Aling Martha sa mga inutos sa kanya ni Mrs. Sweste..nakakaramdam si aling marta ng pagkahilo, siguro ay dahil hindi pa siya kumakain o dahil madame lng talagang pinagawa sa kanya ang butihin amo..pero habang tumatagal ay di na niya kinakaya.."tumatanda na siguro ako, pero hindi ako kelangan mapagod para sa mga anak ko" at patuloy padin ang pagtratrabaho ni Aling Martha..

====================================================================

last part eh kasunod na!

Learning can do better

Learning can do better.

I walk down the street.
There is a hole.
I don't see it.
I fall in.
It isn't my fault.
It takes a very long time to get out.

I walk down the same street.
There is still a deep hole.
I pretend not to see it.
I fall in.
I pretend it's still not my fault.
It takes a long time to get out.

I walk down the same street.
There is still the same deep hole.
I see it.
I fall in anyway.
It's a habit.
I get out quicker this time.

I walk down the same street.
There is a deep hole.
I see it.
I walk around it.
I don't fall in.

Then, I walk down a different street.

one way, two way, many way!!

Mga kasama takbo!!!nandyan nanaman sila!!!!

potangina naman ohh!! nandyan nanaman kayong mga alagad ni pink ranger, kukunin niyo nanaman tong mga gulay ko..

alam mo naman na bawal magtinda dito sa gilid ng highway dba?

oo nga alam ko yun! pero saan ako magtitinda?sa kakarampot na kinikita ko, ni pambayad nga ng pwesto hindi ko magawa tapos kukunin niyo nanaman tong paninda ko!!

hindi lang naman kayo ang kinukunan namen eh... lahat ng mga nagbebenta dito kinukuha namin..at alam niyo naman n bawal dito..at diba ilang beses na namen tong ginagawa, di parin kayo natuto.. mga potangina pasaway kayo!!

wag mo nang kunin to, parang away mo na!pangako sa susunod sa iba n ako magtitinda, sa hindi niyo n mahuhuli, wag lang ngayon parang awa niyo na ho..dito nalang ako kumukuha ng pang pagkain namen..

aleng marta pasensya na at sumusunod lang kame sa utos ni pink ranger..

(eto ang madalas na eksena sa tuwing dumadating ang pink truck at mga alagad ni pink ranger sa gilid ng sikat na highway sa q.c.)

sa kabilang dako..

nay! papasok na po ako..yung gamot niyo na taas ng lamesa wag n wag niyo kakalimutang inumin yun.. alam ko na pasaway ka pero parang awa mo na sundin mo naman ako minsan..

ochige na anak hik! madalas ko na nariri hik! naririnig sayo yan.. shindi ako inutil hik! may sakit ako pero shindi ako inutil hik!

nanay naman oh!!ang aga aga gin nanaman yang hawak mo, sabi ng doctor wag ka na uminum pero matigas yang ulo mo!!maawa naman kayo nay!!hirap na nga ako tapos ganyan ka pa..

gagoow!!! kaya nga finafabilis ko na yung hik! buhay ko para hindi k na mahirapan eh hik! pumasok ka na sha trabaho mo, hik!! teka hik!! wag mo kalimutan yung pambili ng ulam..hik!!

bumili na ako dyan nay..wag ka na umasa n iiwanan kita ng pera!!ang aga aga bwiset agad yung sasalabong(pabulong)


eto marco.. masipag, mapagmahal na anak, walang iniisip kung hindi ang kanyang ina na may sakit pero lasengera padin..

at sa kabilang dako pa!!

honey, wake up! its already 7 am..

dammit..wag mo akong gigisingin..pagod pa ako..

but honey... you need to go to work..

work! work! work! work!im tired of it.. i need to rest.. leave me alone!!!

honey!!!stop acting like a child, we´re already married, we need money, we need our future..

napilitan lang ako n pakasaan ka(mahina na salita)

what did you said?!!

i said papasok na ako!!

eto sila melai at mark.. napilitang pakasalan ni mark si melai kung hindi dahil niloko siya ng dati niyang kasintahan..at eto ang resulta..


umaga pa lang ay masipag ng namimitas si marta ng gulay sa kanilang bakuran upang ibenta sa gilid ng highway..si marta isang di matatawarang ina sa kanyang 4 na anak, iniwan ang asawa dahil hindi masikmura ang pananakit sa kanya at sa kanilang anak..binubuhay ang pamilya sa pagtitinda ng gulay sa umaga at sumasyd line ng pag mamanecure pag nakokompiska ang kanyang mga paninda ng mmda, marami rin siyang raket pero hindi sapat sa kanilang pang araw araw na gastusin at pagkain..

maaga ng bumalik si marta sa kanilang tahanan mukang balisa at maiyak iyak..

marta: mga anak..pasensya na kayo at kangkong nanaman ang kakainin natin sa araw na to.. sana swertihin padin ako at may magpalaba diyan kela Sweste.

junjun(anak na pangalawa 16y/o): anu b naman yan nay! di kasi kau tumakbo eh!

jema(panganay 17y/o): anu ka ba jun! sa tingin mo ba makakatakbo si nanay?eh madame dame din siya napitas dyan a bakuran ntin..kung tumutulong ka ba naman sa pagtitinda ni nanay sana nailigtas pa natin yung mga paninda.

junjun: eh kung ikaw kaya tumulong, puro pagaaral lang naman yan iniintindi mu, bakit sa tingin mo makakakuha k ng iskolarship?asa ka pa!!

jema: buti ako may pangarap! eh ikaw sumasama diyan sa mga kaibigan mo na rugby boys!

junjun: aba gago ka..potangina mo!susuntukin kita dyan!

jimpoy(pangkatlo 12y/o): wag na nga kau magaaway! kita mo c joseph(6 na buwang sanggol) umiiyak na oh..imbes na pagaanin at tulungan niyo si nanay magisip kung panu tayo kakain dinadagdagan niyo pa yung problema!

junjun: tumahimik ka nga dyan..bata ka pa wala k pang alam!

jema: nay oh! pati si jimpoy inaaway ni junjun!

marta: mga anak tama na! nahihirapan na ako! puro na lang tayo problema, hindi maayos to kung puro tayo away.. mga anak parang awa niyo na, hindi ko kaya na ako lang magisa, tulungan niyo na lang ako..

junjun: tsk!(sabay walk out).

jema: kita mo nay bastos talaga yang ugali ni junjun.

jimpoy: oo nga nay!

marta: yaan niyo na siya, naapektuhan lang yon simula nung umalis tayo sa tatay niyo, at marahil tumatak padin sa isipan niya ang ginawa ng walang kwenta ninyong tatay.....

napatigil..

jema: ay nay!! ngayong araw pala yung exam para sa scholarship, sana makapasa ako para para maiahon ko na tayo sa kahirapan pag ka graduate ko..

marta: talaga anak? (tanung sa anak habang tuwang tuwa ang mga mata sa sa narinig na pangarap para sa kanilang pamilya...)



habang papasok sa opisina..

marco: manong pedicab diyan na lang sa sakayan ng bus..eto po bayad ohh..

stranger: pst!

marco: huh?sinu ka?

stranger: di mko kilala?

marco: inde eh, pasensya k na!

stranger: gago ka! robert to!

marco: robert?

robert: robert san isidro

marco: (parang tumama ng bingo) ay potarages ka! kamusta k na?

robert: eto mabuti naman..tagal n natin hindi nagkikita ahh?ikaw kamusta?

marco: eto mabuti naman, tinamaan ng swerte kahit hindi nakatapos eh natanggap sa pabrika ng pantalon..ikaw?

robert: talaga?ako, ahente sa bangko.

marco: swerte mo naman, sabagay nakatapos ka eh, at malamang malaki ang kinikita mo dun..

robert: hinde naman, sakto lang sa buwanang gastusan..

marco: ahh ganun ba..(commento pero may konting inggit) ahh pare una na ako..baka malate ako eh..

robert: sabay na tayo tutal mukang isa lang daanan natin..

marco: cgecge(buti makakalibre ako ng pamasahe)



sa kotse ni mark..

melai: honey drop me in fairview mall ha..i need to buy something there..

tahimik lang si mark..

melai: honey, is there something wrong?

mark: wala naman, wag mo na lang ako pansinin..

melai: but honey..you....

mark: i said wag mo na lang akong pansinin!!!!

melai: ok if thats what you want!

wala padin reaksyon galing kay mark, pag dating sa parking lot ng mall..

melai: byebye honey(sabay kiss)

umilag si mark..

melai: what the!(at bumaba na sa saksakyan)

mark: arte mo(bigalang harurot palayo)

melai: tsk! bakit kaya ganun ugali nun(takang taka)

hindi man lang sumasayad sa isipan ni melai kung bakit ganun ang nagiging ugali ni mark sa kanya. nagtatanga tangahan lang ba sadyang manhid tong si melai, pero sa isipan ni melai ay may pagdududa na baka umaasa pa rin si mark sa dati nitong kasintahan n muli sila ay magbalikan ngunit wa keber padin si melai.



magaalas nwebe na nang bigalang may binatilyo na nagsisigaw sa labas ng bahay nila aling marta..

binatilyo: aleng marta!!aling marta!! andyan ba kayo!!aling marta!!

marta: o iho, bakit? anu kelangan mo?

binatilyo: c mama kasi pinapatawag kayo may papagawa ata sa inyo..

marta: ahh ganun ba?cge sunod ako magbibihis lang ako.

binatilyo: sige ho!

mukang sinuwerte pa din si marta sa araw na yun, kung hindi man manecure paglalaba o pamamalantsa ang hatid ng binata sa kanya..

marta: mga anak! pupunta muna ako dyan kela sweste ha, daanan ko na din si junjun sa mga kaibigan niya para ihatid yung pagkain niyo tutal naka bente naman ako na kinita kanina..

jema: naku nay! wag mo bibigay yung pera sa kanya, sigurado pang rurugby lang yun ng mga kaibigan niya, at siya nga pla nay aalis ako ng alas 2 kasi 2:30 magsisimula yung exam ko..

marta: jema! wag ka nga magsalita ng ganyan sa kapatid mo..wag ka magalala ibibili ko ng sardinas to sa kanto at ipapaabot ko na lang kay junjun para diretso uwi na yung batang yun..at galingan mo sa exam mo mamaya..

sabay yakap ng mahigpit sa kanyang anak na animoy hindi nito papakawalan ang anak sabay bulong ng ¨mahal ko kayong mga anak ko¨

jema: nay hindi ako makahinga(takang taka kung bakit ganun na lang ang pagkayakap ng kanyang ina)




habang naglalakad papasok ng pabrika, takang taka si marco kung bakit marameng tao sa labas ng gate nito, nagsisisgawan na parang may maliit na meeting de abanse, may mga bitbit na kartolina at plywood na nakasulat na
¨itaas ang sahod ng maliit na maggagawa¨ , ¨maghuhunger strike kame dito pag hindi niyo itaas ng P125 ang sahod namen¨..
bago palang sa mata ni marco ang gantong sitwasyon pero mas nanaasin niya na pumasok na lang kesa makisali sa mumunting rally na ginagawa ng kanyang mga kasamahan sa trabaho. mas iniisip ni marco ang kanyang ina kahit mababa lang ang sahod eh kakayanin parin nilang mabuhay.



bago pumasok, naisipan muna ni mark na magkape sa starbucks na malapit lang sa opisina niya. madalas nia itong ginagawa para matanggal ang pagkainis sa asawa kasabay ng pagtext o pagtawag sa dating kasintahan na si cristie..

ring..ring...

cristie: hello!

mark: asan ka?

cristie: nasa condo ko, bakit?

mark: gusto kitang makita, pede ba ako pumunta dyan ngayon?

cristie: wag na may pasok ka pa at baka magalit ang asawa mo, tsaka hindi mo ba maintindihan na ayoko na ulit makikita yang pagmumuka mo!

mark: please cristie! gusto kita makita, hindi ako papasok para sayo, gusto talaga kita makausap at makita, parang awa mo na!

cristie: cge huli na to, mamayang 5:00pm magkita tayo sa resto, sa dati..wag ka malalate kahit 1 min. yun na ang huli..bye!!

mark: sala...tottottotot....(sabay baba sa kabilang linya)


to be continued....